Program „Kółko przyrodniczo-ekologiczne” jest programem zajęć pozalekcyjnych. Edukacja ekologiczna i ochrona przyrody – to pojęcia, które nabierają coraz większego znaczenia i stały się sprawą całej ludzkości. Na zajęciach Kółka przyrodniczo – ekologicznego uczniowie naszej szkoły będą mogły poszerzać swoją wiedzę przyrodniczo – ekologiczną oraz podejmować praktyczne działania na rzecz ochrony przyrody i ekologii
Historia Ligi Ochrony Przyrody
Tradycja Ochrony Przyrody w Polsce sięga X wieku, wtedy też pojawiały się pierwsze dekrety dotyczące chronienia niektórych gatunków zwierząt i roślin, przez następne stulecia rozumienie przyrody i podejście do jej ochrony ewoluowało. Za czasów Kazimierza Wielkiego zaczęto chronić nadmiernie wyniszczone lasy, natomiast Zygmunt III stanął w obronie zagrożonych wyginięciem turów. Władysław Jagiełło wprowadził zarządzenia ograniczające polowania oraz zwrócił uwagę na ochronę starych, dorodnych dębów i cisów.
Statut Wiślicki za Zygmunta Starego objął w niektórych siedliskach ochroną sokoła i łabędzia, poszerzył również ochronę bobra. Pomimo tych wysiłków nie udało się uratować niektórych gatunków jak tury, tarpany czy żubry. Jednak nawet w okresie rozbiorów Polski byli ludzie broniący ojczystej przyrody jak Stanisław Staszic, który pierwszy dostrzegł konieczności ochrony Tatr. W roku 1868 we Lwowie Sejm Krajowy uchwalił ustawę „Względem zakazu łapania, występowania, sprzedawania zwierząt Alpejskich właściwych Tatrom: świstaka i dzikich kóz”. Po zakończeniu I Wojny Światowej już 17 grudnia 1919 roku w Warszawie grono przyrodników i krajoznawców wystąpiło z wnioskiem, następnie ówczesny Minister Wyznań religijnych i Oświecenia Publicznego Ksawery Paruss powołał tymczasową, państwową komisję ochrony przyrody – ciało doradcze Ministra. Następnie w 1920 roku powołano państwową radę ochrony przyrody, na której czele stanął wybitny polski przyrodnik, wspaniały znawca Tatr, profesor Władysław Szafer. On też w 1923 roku powziął zamiar utworzenia w Polsce ligi ochrony przyrody, zainspirowanej działającą prężnie od 1909 roku.
Z chwilą wybuchu II Wojny Światowej działalność ligi została brutalnie przerwana. Jej czołowi działacze zostali rozrzuceni po całym świecie, a wielu z nich zginęło na polach walki, w obozach lub więzieniach lub też na skutek działań wojennych. Władze okupacyjne zdawały sobie sprawę, że krzewienie idei ochrony przyrody jest silnie powiązane z kultywowaniem polskości i dlatego uniemożliwiły działalności w tym okresie. Gdy działania wojenne na ziemiach polskich ustały, społeczeństwo, mimo dotkliwych strat przystąpiło do odbudowywania wszystkich dziedzin życia, podjęto wówczas również trud odtworzenia Ligi Ochrony Przyrody. Z inicjatywy profesora Edwarda Potęgi i profesora Szafera, w dniu 17 lipca 1945 roku w Łodzi odbyło się organizacyjne zebranie zarządu głównego. Dużą rolę w ochronie przyrody i środowiska w Polsce odegrały opracowywane przez ligę raporty o stanie przyrody i środowiska oraz wnioski i postulaty, zgłaszane do władz państwowych. Pierwszy „ Raport o stanie środowiska przyrodniczego w Polsce i zagrożeniu zdrowia ludzkiego” został przygotowany przez Radę Naukową ZG LOP w1981 roku.