Starościn – to mała wieś położona na północnym skraju Puszczy Rzepińskiej w odległości 3 kilometrów od Rzepina. W czasach, gdy rodziły się plany lokalizacji szkoły kształcącej leśników miejsce to nosiło piękną nazwę Osada Polska Wola.
W powojennych latach były ogromne braki wykwalifikowanej kadry w każdej gałęzi gospodarki narodowej, a szczególnie w leśnictwie. Była to główna przyczyna utworzenia Technikum Leśnego, którego zadaniem było kształcenie młodzieży — kandydatów do pracy w naszych lasach.Budynki szkolne zostały wybudowane około 1905 roku z przeznaczeniem na szpital dla starców i psychicznie chorych. W czasie II wojny światowej mieścił się tu niemiecki szpital wojskowy, a po wyzwoleniu tych ziem spod okupacji hitlerowskiej żołnierze Armii Czerwonej leczyli tu swoich rannych.
5 maja 1945 roku w Rzepinie utworzono tymczasowe Starostwo Powiatowe i nowa władza rozpoczęła swoją działalność. Utworzona Gminna Spółdzielnia znalazła w murach przyszłej szkoły miejsce na magazyny. W części pomieszczeń zorganizowano kwatery dla różnych ekip działających na terenie młodego powiatu. W latach 1951 -56 budynki poddano gruntownej modernizacji i z nakazu Ministerstwa Leśnictwa obiekt przygotowywano dla potrzeb oświaty leśnej. Z chwilą likwidacji szkół leśnych w Wymiarkach i Zofiówce młodzież przeniesiono do Starościna i od września 1956 roku rozpoczęło swoją działalność Technikum Leśne. Pierwsi absolwenci opuścili mury szkolne już w 1958 roku. Lata spędzone w szkole to czas nauki i intensywnej pracy. Wiele godzin uczniowie przepracowali przy budowie obiektów sportowych i rekreacyjnych. Dzięki wytężonej pracy powstał istniejący do dziś stadion sportowy z trybunami dla widzów, amfiteatr i zmodernizowano ogród dendrologiczny, który przed wojną był miejscem spacerowym dla leczonych tu chorych. W latach 1974 — 76 nad stawami rybnymi wzniesiono „Basiorówkę” – domek myśliwski, w którym odbyło się bardzo dużo imprez harcerskich, turystycznych itp. nie tylko dla młodzieży Technikum Leśnego.
„Basiorówka” spłonęła w 1985 roku. Zastąpiła ją nowa, zlokalizowana na terenie ogrodu dendrologicznego, wybudowana w latach 1994 – 96. Pożary nie szczędziły również szkoły. W 1981 roku spłonęło poddasze szkoły, a w 1986 roku poddasze internatu. Mimo ogromnych strat materialnych i zniszczenia znacznej części pomieszczeń dydaktycznych szkoła nie zawieszała działalności dydaktyczno – wychowawczej. Po pożarze szkoły zajęcia lekcyjne odbywały się w podzielonej szafami na sektory sali gimnastycznej. W budynku byłej szkoły podstawowej, nazwanej „Politechniką” odbywała się również część zajęć. Dzięki ogromnej pomocy ze strony Lasów Państwowych szkołę i internat odbudowano w bardzo krótkim czasie. W 1992 roku została zakończona budowa „wielofunkcyjnego łącznika”, w którym są pomieszczenia administracyjne, biblioteka szkolna, kuchnia i stołówka oraz pokoje internatowe. Szkoła posiada własną oczyszczalnię ścieków i ujęcie wody pitnej.
Szkoła przetrwała wiele reform oświaty i systemu kształcenia. Cykl kształcenia techników leśników często ulegał przemianom i na przestrzeni lat był następujący:
- 4 – letnie technikum na podbudować 7 – klasowej szkoły podstawowej lata 1955 – 56,
- 5 – letnie technikum na podbudowie 7 – klasowej szkoły podstawowej lata 1956 – 67,
- 4 – letnie technikum na podbudowie 8 – klasowej szkoły podstawowej lata 1967-71,
- 5 – letnie technikum na podbudowie 8 – klasowej szkoły podstawowej lata 1971-2004,
- we wrześniu 2001 roku po raz pierwszy dokonano naboru do dwuletniej szkoły policealnej o profilu leśnym,
- we wrześniu 2002 roku rozpoczęło się kształcenie w 4 – letnim cyklu w technikum, w 2-letnim cyklu w szkole zawodowej oraz 2-letnim cyklu w szkole policealnej,
- we wrześniu 2004 roku rozpoczęło się kształcenie w 3-letnim cyklu w szkole zawodowej
W 1999 roku utworzono klasę Technikum Ochrony Środowiska. Kolejna reforma systemu oświaty przyniosła naszej szkole również bardzo duże zmiany. Od 1999 roku do 2001 roku szkoła finansowana była przez samorząd lokalny – Starostwo Powiatowe w Słubicach.
Od 01 .01.2008 organem prowadzącym Technikum Leśne im. prof. Jana Miklaszewskiego w Starościnie jest Minister Ochrony Środowiska.
W szkole odbywało się również kształcenie dorosłych w Zaocznym Technikum Leśnym. Ten system kształcenia funkcjonował w latach 1974-1994.
Od 1965 roku przy szkole działa punkt konsultacyjny i egzaminacyjny Eksternistycznego Technikum Leśnego. Organizatorem tej formy zdobywania i uzupełniania wykształcenia leśnego jest Gorzowskie Centrum Kształcenia Praktycznego i Ustawicznego.
Prof. Jan Miklaszewski (Patron szkoły)
Jan Miklaszewski urodził się w 1874 r. W Łowiczu. Po ukończeniu w 1898 r. Studiów leśnych w Petersburgu, młody leśnik trafia do lasów Zamojszczyzny i tu włącza się do akcji przeciw zaborcy. Zesłany na Sybir, wymyka się straży, dostaje się do zaboru austriackiego i w lasach Sapiehy rozpoczyna działalność pisarską i naukową. W tym czasie powstają jego publikacje historyczne i ekonomiczne. W roku 1918 wraca do wolnej Warszawy i z polecenia rządu organizuje podstawy gospodarstwa leśnego. Od roku 1921 jest Dyrektorem Departamentu Leśnictwa w Ministerstwie Rolnictwa. Przez dalsze 10 lat kieruje na tym stanowisku gospodarką leśną. Wtedy też napisał swoje największe dzieło, pt. Lasy i leśnictwo w Polsce i daje się tu poznać nie tylko jako znakomity ekonomista, statystyk, historyk, polityk, ale również jako wszechstronny umysł ogarniający wszelkie dziedziny wiedzy leśnej. W roku 1931, na skutek reorganizacji naczelnych władz leśnych, ustępuje ze stanowiska Dyrektora Departamentu Leśnictwa. W tym samym roku rozpoczyna wykłady na Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, zostaje docentem, a następnie profesorem i kierownikiem Katedry Urządzania Lasu. Od roku 1936 obejmuje stanowisko rektora uczelni. W tym czasie uczelnię opuściło wielu wybitnych leśników, rozbudowano Wydział Leśny gdzie doszło kilka nowych katedr i zakładów. Po wrześniu 1939 w okupowanej przez Niemcy Hitlerowskie Polsce, już jako Rektor Tajnej SGGW, organizował podziemne nauczanie młodzieży, zachęcał do pracy i kończenia studiów, dodawał otuchy, zaszczepiał wiarę w bliski, zwycięski koniec wojny. Brał czynny udział w pracach organizacji podziemnych. Prof. Jan Miklaszewski zmarł nagle w lutym1944 roku. Jako ścigany przez gestapo konspirator, został pochowany pod przybranym nazwiskiem ” Baranowski ” .
Dyrektorzy Szkoły
- Mgr inż. Zdzisław Rutkowski 1956 – 1958
- Mgr Marian Szatkowski 1958 – 1978
- Mgr inż. Dionizy Wiatr 1978 – 1981
- Dr inż. Stanisław Lewandowski 1981 – 1991
- Mgr inż. Stanisław Kądziołka 1991 -2006
- Mgr Przemysław Jarosik 2006- do chwili obecnej